In dit groepsproject stond het thema mental health awareness centraal, met een specifieke focus op hoe mentale gezondheid vaak door de oudere generatie wordt weggezet als aanstellen, luiheid of iets wat verzonnen is. Voor de tentoonstelling wilden we de bezoeker een ervaring bieden van hoe een vorm van depressie begint en hoe deze zich kan ontwikkelen. Hiervoor hebben we verschillende materialen ingezet om de gevoelens en stadia van depressie tastbaar te maken.
De tentoonstelling had de vorm van een spiraal. Bij de ingang van de spiraal, die symbool stond voor het begin van een depressie, gebruikten we zachte, witte materialen. In dit stadium lijkt er nog niet veel aan de hand, maar je voelt al dat je langzaam de spiraal wordt ingezogen. Naarmate je dieper de spiraal inloopt, worden de materialen harder en de omgeving donkerder, wat de toenemende ernst van de depressie uitbeeldt.
Aan het einde van de spiraal kom je in een kleine ruimte terecht. De muren van deze ruimte zijn bedekt met spiegels op ooghoogte, zodat de bezoeker letterlijk en figuurlijk geconfronteerd wordt met zichzelf. Daarnaast zijn de muren beklad met negatieve woorden en zinnen, die de gedachten weerspiegelen die je kunt hebben tijdens een depressie en het proces van zelfconfrontatie.
Na deze intense ervaring loop je weer terug door de spiraal naar buiten. Dit symboliseert dat, hoe zwaar je het ook hebt of hebt gehad, er altijd een weg terug naar buiten is. Het project sluit daardoor af met een positieve boodschap: herstel is mogelijk.
NL 
EN 
